Oplossingsgericht werken in de praktijk van alle dag op school; midden tussen de kinderen.

Blogs geplaatst op Blogger::

Oplossingsgericht werken in de klas. Vertrouwen in ieder kind.

Verhalen uit de praktijk. De dagelijkse praktijk op school, in de klas, met de kinderen, de leerlingen. Oplossingsgericht - creatief - intuïtief en met een glimlach ! Uitstekende aanvulling op het door mij vertaalde boek 'Vertrouwen in ieder kind.' uitgeverij SWP

Blog 25 juli 2021

Oplossingsgerichte klasgenoten op een speciaal onderwijs-school.

Je leest met regelmaat over dankbare leerlingen van groep 8 en van mentorklassen in het voortgezet onderwijs. Als meester of juf van een kleutergroep hoef je hier niet op te rekenen. De kinderen in je klas geven je zo nu en dan een knuffel en een heel blije lach, dát is wat je meeneemt aan het einde van het schooljaar. Daar word je blij van en dat is genoeg.

Aan het einde van dit schooljaar ben ik blij met mijn blauwe plek op mijn scheenbeen en de herinnering aan een zacht "sorry" en twee knuffels. Allemaal van dezelfde leerling, op een ochtend vlak voordat de vakantie begint.

Invallen in het speciaal onderwijs, lastig, maar ik hou er van. In deze kleutergroep ga ik een paar weken een dag per week invallen, tot aan de grote vakantie.

Eefje vindt het lastig. Hoezo, een andere juf??

De eerste keer in de kring laat ze zien hoe ze 'scheef' kan zitten, het kind naast haar kan wegduwen, stompen en schoppen. In die eerste kring laat ze horen wat ze allemaal weet door alle antwoorden hard roepend te geven zonder dat ze de beurt heeft.

We vinden onze weg en met zo nu en dan een zeer stroeve samenwerking (verliezen met een spelletje vergde erg veel van ons allebei ), maken we er 'best goede' invaldagen van.

Als ik niet te snel reageer, dan gaat het meestal goed. Die keer dat ze haar stoel pakte en richting het zwembadje met 3 cm water liep, hield ik gelukkig mijn mond. En dat terwijl ik dacht 'O!! Help!! Wat gaat ze nú weer doen???' Eefje plantje haar stoel in het badje, ging er op zitten met haar armen sloom langs haar lijf en zei; "Ik ben strandwacht." terwijl ze strak voor zich uit keek. De themahoek ZOMER was niet op de camping, maar aan het strand, op dat moment :-)

De laatste ochtend kan ik er niet omheen. We starten rustig met de inloop, maar Eefje heeft het al snel op een klasgenoot gemunt. Gehuil, getroost en waarschuwingen volgen. Ik blijf dicht bij haar in de buurt om herhaling te voorkomen, maar toch gebeurt er al snel weer iets met een huilende klasgenoot tot gevolg. De kring krijgt een update vandaag en moet een paar onderdelen missen, maar 'in het kort' kan het ook, gelukkig. Helaas geeft Eefje voor ze de kring uit gaat haar buurman, Aldin, nog net een flinke schop. Eefje krijgt een schop terug en ik krijg van haar flinke schoppen als ik er tussen kom.

De schoppen stoppen niet. Ze probeert zich los te trekken uit mijn hand terwijl ze blijft schoppen. Er komen verschillende scheldwoorden en ook hoor ik: "Ik wil jou bijten. Ik ben een monster.". We staan ondertussen in de gang. Met mijn hoofd in de deuropening zodat ik de rest van de klas nog kan zien en bemoedigend kan knikken en antwoorden als iemand iets laat zien of vraagt.

Na een eeuwigheid zegt Eefje dat ze rustig gaat zitten. Ik ga naast haar zitten en behoed haar van ruzie met Desiree door snel haar hand tegen te houden als ze speelzand wil afpakken. Een keer ben ik te laat, maar met een vriendelijke blik naar Desiree kan er verder gespeeld worden.

Ik wil van Eefje een 'Sorry' horen zeg ik haar als de rust is weergekeerd. "Waarom?", vraagt ze. "Nou, je hebt me pijn gedaan, met al dat geschop. Ik wil ook dat je tegen Aldin 'Sorry' zegt." Eefje kijkt me boos nadenkend aan en loopt daarna weg. Ze gaat naar de wc.

Als ik kralen van de vloer aan het opruimen ben samen met vier kinderen hoor ik opeens een zacht "Sorry". Ik kijk om en zie Eefje. Ik druk haar even tegen me aan.

"Fijn! Zeg het nu ook even tegen Aldin."

Eefje: "Nee, dat wil ik niet!".

"Kom, ik loop even mee."

Hand in hand lopen we naar Aldin, die niet op of omkijkt van zijn puzzle.

Eefje: "Sorry"

"Heeft Aldin het gehoord, Eef? Aldin, Eefje wil iets zeggen."

Aldin kijkt naar mij, naar zijn puzzle en heel kort naar Eefje.

Eefje: "Sorry"

Aldin steekt zijn hand uit en zegt: "Het is al goed hoor. Het geeft niks.".

Ik glimlach, Aldin is al weer aan het puzzelen en Eefje vraagt hoe laat het is.

Ik krijg die ochtend twee keer een knuffel van Eefje. Ze vraagt wat ik tegen haar moeder ga zeggen als ze naar huis gaat. Ze weet dat dat het eerste is wat heel indringend gevraagd wordt. Ze heeft ook wel eens gezegd 'Ik wil niet naar huis, ik wil bij jou blijven.". Ik weet hoeveel nadruk thuis gelegd wordt op hetgeen fout gaat. Wat is er vanmorgen allemaal thuis "fout" gegaan, voordat ze naar school kwam?

Moeder hoort van mij dat de dag lastig begon, maar dat het grootste stuk van de dag prima is verlopen; echt heel fijn. Moeder is blij. Eefje vraagt of ze een ijsje krijgt terwijl ze me nog heel even aankijkt.

Mijn blauwe plekken worden de volgende dagen duidelijker zichtbaar, maar ik ben er heel blij mee! Als ik ze voel, voel ik óók een knuffel van een meisje die innerlijke gevechten levert op school. Gevechten die met geduld, rust, liefde en goede voorbeelden tot innerlijke rust kunnen leiden. Innerlijke rust maakt de kans op positief contact groot. Verbinding met klasgenoten, de leerkrachten, de ondersteunende medewerkers (van conciërge tot administratief medewerker) én met zichzelf is enorm belangrijk. Vanuit positief contact is dat mogelijk.

Wat mij wéér is opgevallen in deze 'speciaal onderwijs kleutergroep'? Eefjes klasgenoten willen dat het GOED gaat met iedereen in hun groep! Ze zijn heel vergevingsgezind. Ze willen geen lange verhalen over wat er allemaal mis is gegaan. Sorry zeggen en weer dóór. Door met waar ze mee bezig waren en wat okee was. Kijk, dáár houd ik van! Oplossingsgericht werken als invaljuf in het speciaal onderwijs: mooie combinatie!

Ella de Jong

Blog 12 oktober 2018

Ook de kleintjes snappen een schaalvraag !

Aangeven hoe de huidige stand van zaken is, kan ieder kind gelukkig!

Benjamin kan E-NORM hard huilen.Ook als er geen 'bloed of brand' is ... Ik heb reeds geprobeerd uit te leggen dat dat niet handig is.Terwijl ik praat wéét ik dat het niet landt :-) Dit is duidelijk het probleem van de juf, niet dat van hem. Hij moet nou eenmaal E-NORM hard huilen. Om zo ongeveer alles: vallen, struikelen, kinderen die iets te hard aan zijn trui trekken, potjes die niet blijven staan maar op de grond belanden, enz. enz.
Vandaag hoor ik van zijn vriend dat hij gehuild heeft 'bij overblijf'.Hmm, ik ben benieuwd en wil hem vooral helpen.Maar, hoe?Opeens weet ik het: ook als je vier jaar bent kun je heel goed abstraheren , inschatten , schaalvragen begrijpen.Dus (na even gevraagd te hebben of alles weer goed is, nu):"En?? Hoeveel moest je huilen?"Ik spreid mijn armen wijd uit elkaar en geef met mijn handen duidelijk een grote afstand aan. "Zoveel?"Ik breng mijn handen twee keer iets dichter bij elkaar. "Of zoveel"?
Benjamin kijkt me kort aan, brengt zijn handen dicht bij elkaar en zegt direct:"Weinig, he?" Ik: "Nou, dat is HEEL weinig!"
Ik wil zeker weten of hij zich er goed bij voelt."Was dat genoeg?"Ik wacht op het knikken van Benjamin en dan knikken we samen.Ja, dat was wel genoeg :-)
Iedere dag nieuwe dingen geleerd.Ieder dag genieten en trots zijn op jezelf als je beseft WAT je geleerd hebt.
Mijn eerste pogingen hebben misschien toch vruchten afgeworpen.Helemaal blij word ik van Benjamins knikken: ja, hij had dit ZELF geregeld en ZELF onder controle en ... het was voldoende.

Smile, Ella

Blog 6 juni 2017

VOELEN maakt ons happy in deze klas

"Jesse, loop jij maar met mij mee." hoor ik mezelf opeens zeggen. Zonder tegenstribbelen komt hij naar me toe lopen en pakt mijn hand. We lopen voorop in de rij die groep 7 gaat uitzwaaien. Ik zocht naar een "straf" omdat Jesse ENORM druk was en dat terwijl de dag nog moet beginnen.

Mijn hand wordt niet meer losgelaten. Zelfs als we al 5 minuten op de juiste plek staan, voel ik nog een stevige hand in de mijne.

Wat heeft iedereen vandaag? Ik begroet een slaperige dame die lang tegen me aan blijft leunen. Patrick sluit een deal met mij die we met een stevige handdruk bezegelen. Het is bijna een hug. Mijn handen blijven lang op de schouders van een onrustig stel, ze lopen niet weg... Het voelt goed zo lijkt iedereen te denken.

Ik heb er laatst een artikel over gelezen. 5x per dag, 4 weken lang een hug schijnt enorm te helpen om je happy te voelen. We huggen niet, maar iets wat er op lijkt vinden we allemaal fijn!
Groep vijf én hun invaljuf! :-)

Smile, Ella

Artikel: Neuroscience and 4 happy rituals

Blog 2 juni 2017

Een gesprek over 'lachen' en 'uitlachen' in de klas.

"Was jij toen dood?" "Nee, gelukkig niet, maar ik was wél geschrokken."

Werken met kleuters en vertellen dat je zojuist gevallen bent, zorgt voor interessante vragen :-) We praten verder over 'kinderen die lachen als je valt'.

Dat je soms best in de lach mag schieten.
Als je maar checkt of de ander geen pijn heeft
of heel erg geschrokken is.
Troosten en helpen doen kinderen graag!

Uitgelachen worden vindt niemand leuk.
Tessa van wie thuis veel geeist wordt
en Fynn die veel van zichzelf eist,
worden vaak uitgelachen.
Zeggen ze ...

Senna en Sam kijken vaak verbaasd.
Ook als ze vallen.
"Dat was grappig! Toch?"
Vragen ze.

Werelden van verschil in een en dezelfde klas.
Checken of het klopt wat je denkt en voelt.
Om je heen kijken en dan ...
reageren vanuit vertrouwen in jezelf en
vanuit vertrouwen in de ander.

We bedoelen het goed met elkaar!
Lachend geholpen worden, het kan!
Hoewel de kinderen het goed met me bedoelen, was ik toch erg blij dat niemand me zag liggen die ochtend in de gang van de school!

Smile, Ella

Blog 24 mei 2017

Een kus in de klas.

Ze geeft een kus op mijn hoofd terwijl ik veters strik.Hij blijft tegen me aan geleund staan terwijl we even rustig naar andere kinderen kijken.Ze zijn druk geweest met 'door mij heen praten' met 'spullen afpakken' en 'hun eigen gang gaan'.Ook ik ging mijn eigen gang :-)Voortdurend proberen verbinding te maken, niet alleen met deze doerakken.De dag eindigt goed!Met nog een flinke hoeveelheid kusjes op mijn hand, kan ik dit lange weekend aan!!

Ella de Jong

Blog 21 maart 2017

Een moeilijke dag op school en kleine Emily heeft alleen "verkeerde" tools.

Lieve kleine Emily,Ik zie wat je doet. Ik moet naar je toe lopen. Ik hoor je zachte stem. Ik moet me voorover buigen naar je. Ik voel je gespannenheid. Ik moet je leiden.
Lieve Emily,Jij kent me niet. Ik ben de inval-juf. Je weet niet wat je moet doen. Je bent nog maar vijf jaar! Hoewel, ... je weet het wel.Dit zijn jouw tools om met mij te dealen:Je luistert niet. Je doet 'wat er in je opkomt'. Je plaagt anderekinderen. Je kijkt steeds of ik zie wat je doet.
Lieve Emily,Ik begrijp dat dit moeilijk voor je is!Ik moet naar je toe lopen en je met ferme stem zeggen dat je direct moet stoppen met plagen.Ik moet me naar je toe buigen en vertellen dat je onmiddellijk moet komen, net als de andere kinderen. Ik moet je hand vast houden en je naar de deur leiden waar iedereen staat te wachten. Aan het eind van de dag zijn we allebei moe. We zeggen "dag!" en "misschien tot een volgende keer!"Dat is het dan.Slechts twee dagen zijn we in elkaars leven geweest.
Lieve kleine Emily,Ik was zo blij om je een week later weer te zien! Ik was inval-juf in een andere klasJe zag me staan en liep naar me toe"Ik ken jou!" en terwijl ik je herkende en we samen glimlachten kwam je dichterbij en sloeg je je armen om me heen. Wat was ik blij om dat ook bij jou te kunnen doen!Zulke kortstondige contacten. Zulke warme contacten ondanks moeilijk gedrag. Zulke "verkeerde tools" ... daar kan jij niks aan doen.

Ella de Jong

Blog 13 maart 2017

Positief bekrachtigen in de klas, als invaller ...

Als inval juf probeer ik bij ieder kind het 'positief bekrachtigen' zoveel mogelijk​ in te zetten. Wat een uitdaging! Zowel de kleintjes als de halve pubers zijn van slag zodra ze mij zien staan. Ze reageren met de tools die ze bezitten: tegendraadsheid, en brutaliteit. Andere kinderen hebben 'niks zeggen'​ en 'vooral niet opvallen'​ in hun gereedschapskist. Ook 'heel erg behulpzaam zijn'​ kan als gereedschap gebruikt worden om te dealen met deze compleet onbekende juf.
Ik probeer hier tussendoor te laveren en oog te hebben voor iedereen. Zo min mogelijk aandacht voor het "onhandige" gereedschap,een glimlach, een opgestoken duim naar degene die "onzichtbaar" gereedschap gebruiken en een duidelijk uitgesproken "Bedankt voor je hulp!"​ inclusief stevige handdruk of schouderklop voor degene met "onmisbaar" gereedschap.

Aan het eind van die vreemde dag met die rare juf zijn er altijd een paar kleintjes of halve pubers die me aankijken en vrolijk:"Tot de volgende keer!"​ zeggen.

Gelukkig, het werkt!

Ik wist het :-)

Vervolg blogs oplossingsgericht werken op school (oa als invaljuf)

Oplossingsgericht werken in de klas. Vertrouwen in ieder kind.

Verhalen uit de praktijk. De dagelijkse praktijk op school, in de klas, met de kinderen, de leerlingen. Oplossingsgericht - creatief - intuïtief en met een glimlach ! Uitstekende aanvulling op het door mij vertaalde boek 'Vertrouwen in ieder kind.' uitgeverij SWP

Blog 28 april 2016

Good bye! Afscheid nemen op een goede manier.

Een van de mooie dingen die je kan doen voordat je van baan verandert? Doen wat je het leukst vindt om te doen. Niets te verliezen, alleen positieve energie te winnen!Na tientallen jaren van lesgeven zag ik mezelf rondlopen in de school vol energie en ideeën. Deze allerlaatste weken waarin kinderen mij "juf" konden noemen liep ik over van de "afscheidssuggesties". Ik had ladingen vol ideeën met betrekking tot mijn volgende 'baan' (full time ondernemer) én ik had ladingen vol ideeën om afscheid te nemen op een betrokken en vrolijke manier. De kinderen in mijn klas hadden bijna tien jaar op school gezeten en waren op weg naar hun andere ‘baan': in september zien ze zichzelf rondlopen op de middelbare school. Voor ons allemaal waren deze laatste weken gevuld met emoties 'high en low'.
We hebben afscheid genomen en terugkijkend kan ik glimlachen en zeggen "het was goed".Wat we gedaan hebben?
* We riepen en joelden vaak. We voelden veel spanning in ons lijf en die spanning moest er uit. De kinderen renden continu achter elkaar aan terwijl ze veel herrie maakten. Ik was heel luidruchtig en liep soms hard zingend en rennend door de school. We konden er niks aan doen ... * We bedankten iedereen die ons geholpen had om te komen waar we op dat moment stonden. De kinderen gaven cadeautjes aan de leerkrachten van hun laatste jaar. Ik stelde voor om bij alle leerkrachten langs te gaan en op een simpele, vrolijke en originele manier "Bedankt!" te zeggen. Daar wordt je allemaal happy van. De kinderen organiseerden alles zelf. Hun afscheid werd erg gewaardeerd. Ik bedankte mijn collega's door hen een -door mij gemaakte- flyer te geven met 'geluksideeën'.
* We glimlachten vaak doordat we extra veel om gingen met diegene bij wie we ons goed voelden. We voelden ons sterk omdat we ons door hen geaccepteerd wisten. We moeten nog veel leren, we moeten dingen anders aanpakken en tegelijkertijd mogen we blijven wie we zijn; compleet onszelf. Ik zag de kinderen "rondhangen" met kleine en grote kinderen én met leerkrachten die ze het liefst en leukst vonden. Overal zag ik smiles. Ik voelde me sterk in het bijzijn van collega's die wisten en geloofden dat ik veel positieve en creatieve energie in me had, ondanks alles.
Niet al mijn ideeën konden uitgevoerd worden. Ik legde ze op de plank voor workshops, blogs of een boek. De basis van mijn ideeën is zeker wel tot uiting gekomen: afscheid nemen in een vrolijke en betrokken sfeer. Voor ons allemaal een mooie pijler als deel van onze nieuwe toekomst.
Ik hoop dat al 'mijn kinderen' het goed zullen doen op hun volgende school en het hen goed zal gaan in de rest van hun leven. Ik heb geprobeerd om de afgelopen 30 jaar kinderen op een positieve, originele en betrokken manier les te geven. Ik heb vooral geprobeerd om ze te laten ervaren hoe belangrijk het is om betrokkenheid te tonen, om je in te leven in anderen, om je zelfverzekerd te voelen, om hard te werken als je je doelen wilt bereiken én om te (glim)lachen.

(Meegenomen van thuis en besproken met de groep.) Voor mij werd het tijd om deze enorm belangrijke zaken op heel andere plaatsen kenbaar te maken. Het was een goed afscheid. Ik hoop dat veel kinderen, ouders en leerkrachten dit jaar een Good..bye zullen ervaren.

Ella de Jong

Als artikel verschenen in Zorg Primair 03.2016 - Vakblad voor het primair en speciaal onderwijs.

Blog 28 november 2014

Een happiness schriftje maken in de klas. Het werkt!

Een happiness schriftje (2)
Het werkt! Althans ... de kinderen in de klas vinden het fijn om te schrijven en te tekenen in hun happiness schriftje.

De eerste keer leek het er op alsof het een nieuw project van de juf was. Omdat de juf het wil, gaan we ... Er kwam flink commentaar:

* Wat bedoel je juf??
* Hoezo horen we klassieke muziek?
* Wat moet je dan tekenen, juf?
* Ik snap het niet!

Ik had redenen te over om alles op te laten ruimen en weer 'gewoon' aan het werk te gaan. OEF!!!

En toch, het voelde van binnen zo goed waardoor ik het ondanks alles niet stop wilde zetten. Een stemmetje in mijn hoofd zei steeds: "Houd vol, zet door! Je weet dat er kinderen profijt van gaan hebben. Nu al of later. Misschien héél veel later. Niet stoppen!"

De eerste keer tekenden we op een los blaadje een donkere cirkel met donkere stippen en lijnen. Daaromheen met lichte kleuren stippen, lijnen enzovoorts. De uitleg snapte ze snel: je hebt in je leven moeilijke dingen; dingen die niet zo leuk zijn. Gelukkig zijn er ook leuke, fijne dingen. Moeilijke zaken worden met donkere kleuren getekend, de leukere zaken met lichtere kleuren.

Ondertussen luisteren we naar muziek. Eerst een beetje 'sad music', we tekenen eerst de donkere cirkel. Toch kan deze muziek je helpen om weer iets vrolijker te worden (zie de eerste blog over het happiness schriftje). Daarna luisteren we naar vrolijkere, instrumentale, klassieke muziek.

Nu zijn we vier lessen later. Er klinkt een gemeend "yesss!" als ik zeg dat we in ons happiness schriftje gaan werken. Vandaag luisterden we naar instrumentale muziek gekozen door een paar kinderen. Ondertussen werd er nagedacht over de vraag:
* Wat vind ik fijn aan ....?
* Wat vind ik mooi aan ..?
* Wat vind ik zo leuk aan ...?

Het duurt even voordat iedereen serieus bezig is. Het is ook niet echt makkelijk. Hoe kan je nou omschrijven wat er mooi is aan muziek? Wat er fijn is aan gamen? Wat er zo leuk aan deze nieuwe trui? Zodra je iets onder woorden kunt brengen (op kunt schrijven) beklijft het meer. Dus ik stimuleer de kinderen om echt zinnen op te schrijven, hoe moeilijk ze het ook vinden.

Ik ben heel blij dat ik doorgezet heb. Ik zie dat zeer verschillende kinderen zich helemaal verliezen in hun 'goed gevoel' schrift. Ze hebben er enorm behoefte aan. Blij dat we daar minimaal een keer in de week een kwartiertje tijd voor nemen!

Veel plezier!
Smile, Ella

Blog 11 november 2014 (mijn allereerste blog)

Een happiness schriftje maken op school.

Een happiness schriftje!
Vandaag opeens een geweldig plan in mijn hoofd om morgen in de klas mee te beginnen: een happiness schriftje.
Naar aanleiding van een bericht op LinkedIn en naar aanleiding van wat mijn duo partner de kinderen heel graag wil aanleren: een onderzoekende houding. Gisteravond bij een 10-minutengesprek vertelde de moeder van X dat X graag vertelt over school, tenminste als het gaat over .... "Nieuwsgierig zijn!" vulde X aan. "Meneer zegt dat je nieuwsgierig moet zijn."
Samen met mijn duo partner ben ik groot voorstander van het lesgeven in de vaardigheden die de 21ste eeuw van ons eist. Vaardigheden zoals: samenwerken, creatief denken en een onderzoekende (nieuwsgierige) houding hebben. Daarnaast willen we in de klas ook zoveel mogelijk tijd besteden aan de creatieve vakken (inclusief filosoferen) omdat we weten dat dit ten goede komt aan het welbevinden van de kinderen.
Gelukkig, gelukkig! Vandaag een artikel gelezen over de grote voordelen van nieuwsgierig zijn. En, je raadt het al, een van de voordelen is: het kan je 'happiness' vergroten!

Opeens weet ik wat ik ga doen en voel me helemaal happy worden:
Iedere week gaan we minimaal 1x in ons eigen Happiness schriftje werken.

Zo maken we iets tastbaars waar we in kunnen kijken als we ons niet zo happy voelen.
Zo oefenen we onszelf in het nadenken over zaken waar we blij van worden.
Zo herinneren we ons de opdrachten misschien als we samen zijn met iemand die een opkikker kan gebruiken.
Zo beseffen we wat echt belangrijk is en waar we dankbaar voor kunnen zijn.

Zo wordt geleerd en geoefend hoe je je welbevinden kunt vergroten op een manier waarop je het in de toekomst nog vaker kunnen inzetten.
Een paar zelf verzonnen "lesjes" waar ik nu al zin in heb:
1. Met instrumentale muziek op de achtergrond een kleine mandala tekenen. Met donkere kleuren in de mandala en lichte kleuren daarbuiten. ( Uit onderzoek blijkt dat 'sad music' kan helpen om je uit een dip te krijgen). Naast je probleem (de donkere mandala) zijn er gelukkig ook nog andere vrolijkere dingen in je leven.

2. De happiness-stroom. Kijk naar de mensen die om jou geven. Kies 1 persoon en schrijf op wat hij/zij fijn vindt. Als die persoon vrolijk is wat gaat hij/zij dan misschien doen? Wie wordt daar vrolijk van? Wat gebeurt er dan bij de volgende persoon? enz. enz.


Veel plezier!
Smile, Ella

Het artikel:
5 Benefits Of Being A Curious Personhuffingtonpost.com
Curiosity killed the cat? Not exactly. Evidence continues to emerge about the benefits of being an inquisitive, interested person. Not only does staying wide-eyed about the world make life more fun, it also has a number...

Ella de Jong